يه مقاله خوب ديگه در ويژه نامه هفتگي شرق در مورد عسل. البته يه مقاله كوتاه ديگه هم به دنبالش هست در مورد خواص عسل. اون هم مقاله خوبيه.

داستان عسل

خب بلاخره سايت ‍‍"شبكه خبري صنايع غذايي ايران" يا همون فودنا (Foodna) با نزديك به دو ماه تاخير راه‌اندازي شد. البته بصورت آزمايشي!
حداقل حسن اين سايت اينه كه ديگه لازم نيست منتظر بشينيم تا ماهنامه‌هاي بي‌كيفيت آشپزي ايران چاپ بشن و خبر‌هاي بيات شده رو بهمون تحويل بدن يا توي ستونهاي روزنامه‌هاي مختلف بگرديم تا شايد خبري در چند خط در مورد صنايع غذايي توش پيدا كنيم.
اين تبليغات براي اين نيست كه دوستان عزيز در فودنا به وبلاگ من لينك دادن!
راستي مقاله جالبي هم توي روزنامه شرق در مورد كشاورزي ارگانيك چاپ شده. غذاهاي ارگانيك و كشاورزي ارگانيك يكي از چيزهايي كه براي من اين روزها جذاب شده. شايد بخاطر همين هم هست كه فكر مي‌كنم براي شما هم جالبه. مطلب فارسي خوبي در مورد اين مسئله پيدا نكردم. البته راستش اصلا دنبالش هم در زبان فارسي نگشتم. اگه كسي مطلب يا كتابي به زبان فارسي در اين مورد سراغ داره خوشحال مي‌شم به من آدرس بده تا تهيه كنم.
به هر حال مقاله شرق اگرچه بيشتر يه گزارش دولتي محسوب مي‌شه تا مقاله علمي اما خوندنش خالي از لطف نيست.

سیاست دوگانه برای تولید محصولات ارگانیك

دوست عزيزم گلابتون در نطرخواهي نوشته قبلي يه لينكي داده بود به ويكيپديا كه مطلبي در مورد آشپزي در آن نوشته شده بود.
من نمي‌دونم كي اين مطلب رو تايپ كرده اما مي‌دونم كه از كتاب بسيار جالب آقاي نجف دريابندري نقل شده كه البته خودم در كتابخانه شخصي‌ام كتابش رو دارم و خيلي هم اتفاقا اين كتاب برام باارزشه.
به اعتقاد من كاملترين و جامعترين تحقيق در جهان در مورد آشپزي ايرانيه. اما اين دليل نمي‌شه كه خالي از ايراد باشه و يا اينكه هرچي نوشت ما هم بپذيريم.
در كتاب آقاي دريابندري مكاتب آشپزي باستاني رو به سه دسته ايراني - رومي - چيني تقسيم كرده و معتقد بوده بقيه مكاتب آشپزي ديروز و امروز جهان از اين سه مشتق شده‌اند. راستش اين تقسيم بندي آقاي دريابندي كمي بوي احساسات ناسيوناليستي مي‌ده. من در مورد رومي و چيني باهاش موافقم اما با ايراني موافق نيستم و يه مكتب غذايي رو هم كه تاثير زيادي داشته نيز ايشون نديده گرفتن.
در محدوده خاورميانه آشپزي مصريان و يهوديان بسيار باستانيتر و تاثيرگذارتر از آشپزي ايراني بوده و اتفاقا بر بسياري از مكاتب آشپزي امروز جهان تاثير داشته. فراموش نكنيم كه هنر پختن نان و كشت گندم در مصر بوجود آمد. در آن زمان ايران اصلا وجود نداشت كه بخواهد بر روي فرهنگ آشپزي تاثيري داشته باشد.
مكتب ديگه‌اي كه ايشون نديده گرفتن سبك آشپزي درياي كاراييب يا سرخپوستان اينكا بود كه بسيار متمدن بودند و بسيار از مواد خوراكي اساسي آشپزي امروز رو (گوجه فرنگي - سيب زميني - ذرت و ...) اونها به جهان معرفي كردن.
البته من نمي خوام بحث رو طولاني كنم. اميدوارم در فرصتي مناسب پاي بحث آقاي دريابندري بشينم يكيمون از ميدون بدر شه! به هر حال هنوز خيلي زوده كه مطالب ايشون رو - البته در بعضي از موارد - بدون تامل بپذيريم و در دانشنامه‌اي نقل كنيم.
لينك مطلب ويكيپديا