ويژه نامه پنجشنبه قبل شرق (31 فروردين) هم مطلب جالبي در مورد پيتزا و طرز تهيه چند پيتزاي اصيل (پيتزاي ناپلي - پيتزاي سيسيلي) داره. اون رو هم مي‌تونيد بخونيد.
غذاى قرون وسطايى

روزنامه شرق به تازگي براي روز جمعه يه ويژه نامه منتشر مي‌كنه. البته اين ويژه نامه رو مي‌تونين همراه روزنامه روز پنجشنبه تهيه كنيد. دو هفته پيش (روز 24 فروردين) مطلب جالبي در مورد سس مايونز و همچنين طرز تهيه چند سس از خانواده مايونز (آيولي - تار تار - سزار) رو چاپ كرده بود. اگه مايل بوديد مي‌تونيد مطلب رو از لينك زير پيدا كرده و بخونيد.
همه چيز درباره مايونز

سال جدید را با پاسخ به نامه یکی از دوستان شروع می کنم.
سیمین خانمی پرسیدن که در غذاهایی که من معرفی می کنم و در اون از مرغ سرخ شده استفاده می شه آیا باید مرغ را با پوست سرخ کرد یا بدون پوست چون بنا به گفته ایشون هر دو حالت دردسر خاص خودشو داره. البه من سوال ایشون رو خلاصه کردم.
در مورد دستورالمل هایی که خودم می نویسم بگم که در همه اونها اگه قرار بوده پوست مرغ کنده بشه یا نشه من دقیقا ذکر کردم. در مواردی اگه چیزی گفته نشده یعنی اینکه تفاوتی نمیکرده. اما به عنوان یه قاعده کلی در ایران و در مناطق شهری پوست مرغ رو می کنن و بعد سرخ میکنن اما در کشور های دیگه بسته به نوع طبخ تصمیم می گیرن اینکار رو بکنن یا نکنن.
اما بد نیست یه توضیحی بدم تا شما هم بسته به ذائقه خودتون تصمیم گیرنده باشید.
برای غربی ها خیلی اهمیت داره که آب گوشت در هنگام طبخ حفظ بشه. معتقدند طبخ گوشت به این صورت بهتر و صحیحتره. وقتی شما پوست مرغ را در هنگام طبخ خصوصا هنگام سرخ کردن جدا می کنید آب گوشت مرغ به سرعت در هنگام طبخ از بین میره و گوشت بسرعت خشک می شه و به اصطلاح مثل کاغذ می شه. اما در هنگام طبخ با پوست این اتفاق نمی افته و گوشت بهتر و خوش طعم تر خواهد شد. چون در واقع طعم واقعی گوشت داخلش باقی می مونه. برای همینه مرغهایی که بصورت بریان یا با طبخ های خاصی مثل آرد زدن یا پودر کنتاکی زدن درست میشه خوش طعمتره. در اینجا آرد و پودر کنتاکی هم مانند پوست عمل می کنه و مانع از بین رفتن آب مرغ میشه. البته اگه در طبخ اونها هم کلک نزنن و مرغ رو پیش از طبخ در آب نپزونن که متاسفانه داره بشدت مرسوم هم می شه.
امیدوارم جواب سوالت رو گرفته باشی.