دوست عزيزم گلابتون در نطرخواهي نوشته قبلي يه لينكي داده بود به ويكيپديا كه مطلبي در مورد آشپزي در آن نوشته شده بود.
من نمي‌دونم كي اين مطلب رو تايپ كرده اما مي‌دونم كه از كتاب بسيار جالب آقاي نجف دريابندري نقل شده كه البته خودم در كتابخانه شخصي‌ام كتابش رو دارم و خيلي هم اتفاقا اين كتاب برام باارزشه.
به اعتقاد من كاملترين و جامعترين تحقيق در جهان در مورد آشپزي ايرانيه. اما اين دليل نمي‌شه كه خالي از ايراد باشه و يا اينكه هرچي نوشت ما هم بپذيريم.
در كتاب آقاي دريابندري مكاتب آشپزي باستاني رو به سه دسته ايراني - رومي - چيني تقسيم كرده و معتقد بوده بقيه مكاتب آشپزي ديروز و امروز جهان از اين سه مشتق شده‌اند. راستش اين تقسيم بندي آقاي دريابندي كمي بوي احساسات ناسيوناليستي مي‌ده. من در مورد رومي و چيني باهاش موافقم اما با ايراني موافق نيستم و يه مكتب غذايي رو هم كه تاثير زيادي داشته نيز ايشون نديده گرفتن.
در محدوده خاورميانه آشپزي مصريان و يهوديان بسيار باستانيتر و تاثيرگذارتر از آشپزي ايراني بوده و اتفاقا بر بسياري از مكاتب آشپزي امروز جهان تاثير داشته. فراموش نكنيم كه هنر پختن نان و كشت گندم در مصر بوجود آمد. در آن زمان ايران اصلا وجود نداشت كه بخواهد بر روي فرهنگ آشپزي تاثيري داشته باشد.
مكتب ديگه‌اي كه ايشون نديده گرفتن سبك آشپزي درياي كاراييب يا سرخپوستان اينكا بود كه بسيار متمدن بودند و بسيار از مواد خوراكي اساسي آشپزي امروز رو (گوجه فرنگي - سيب زميني - ذرت و ...) اونها به جهان معرفي كردن.
البته من نمي خوام بحث رو طولاني كنم. اميدوارم در فرصتي مناسب پاي بحث آقاي دريابندري بشينم يكيمون از ميدون بدر شه! به هر حال هنوز خيلي زوده كه مطالب ايشون رو - البته در بعضي از موارد - بدون تامل بپذيريم و در دانشنامه‌اي نقل كنيم.
لينك مطلب ويكيپديا