حالا كه كار به درد دل كشيد بزاريد بازم بگم :
يكي ديگه از خطاهايي كه من سالهاست عمر خودم رو در راه مبارزه با اون گذاشتم! معجون كذاييه كه به نام «دوغ» به خورد مردم بيچاره مي‌دن. البته نه اينكه فكر كنيد من با دوغ مخالفم. نخير ابدا، اتفاقا معتقدم بهترين نوشيدني در هنگام غذا دوغ يا آب ميوه است كه مصرفش بسيار لذت بخشتر و مفيدتر از انواع نوشابه‌ها موجود ايراني و خارجي بازاره. اما نكته اينه كه دوغ در تعريف «مايه‌اي است كه در اثر فرايند جدا شدن كره از شير باقي مي‌ماند» كه به زبان انگليسي به اون Buttermilk مي‌گن كه اتفاقا اين كلمه به خوبي ساختار اون رو مشخص مي‌كنه. حالا يه عده اومدن و با كمال وقاحت توي ماست آب مي‌ريزن و كمي نمك بهش اضافه مي‌كنن و به نام دوغ روانه بازار مي‌كنن و اين در حاليه كه اتفاقا اين دو مايع علاوه بر اين كه از نظر طعم قابل تشخيص هستند، از ظاهرهم قابل تشخيصن. چون دوغ واقعي يه مايع يكدسته مثل شير، اما دوغ قلابي (آب و ماست) يه مخلوط سوسپانسيونه كه بعد از مدتي ماست در ته اون ته نشين شده و آب در قسمت بالا جمع مي‌شه.
اين خطاي از نظر من تعمدي، كار و به جايي رسونده كه ديگه كسي دوغ واقعي رو نمي‌شناسه و همه اين مايع عجيب (كه در واقع ماست كم اثر شده است) رو به نام دوغ مي‌شناسن.
ضمنا فراموش نكنيد كه دوغ قلابي همون خواص ماست رو داره (كه با اضافه شدن آب كم اثرتر شده) اما دوغ واقعي يكي از مشتقات شير محسوب مي‌شه كه خواص خاص خودش رو داره.